مناجات ماه محرمی با صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه
انـگــیــزۀ عـبـادت لـیــل الـنـهـارهـا قـربـان روی مـاه تـو ایـل و تـبـارها «این هفته هم گذشت تو اما نیامدی» صد شکر کار دل شده این انـتـظارها آه ای عـزیز فـاطمه وقـتـش نـیـامـده رحمی کنی به حـال دل این غـبارها دارند یک به یک همه پائیز میشوند در آرزوی وصل تو فـصل بهـارهـا خورشید پر فروغ عـوالم طلـوع کن محض رضای مادر و دُلدُل سوارها گـنـجـیـنـۀ عـلـوم الـهـی، امــام حـی خـیـری ندیـده بعد تو این روزگارها برگـرد از سـفر عـلـوی طینتِ حسن بـرگـرد ای ذخـیـرۀ عــالـی تـبـارهـا کـم رنگتر شده ست ولای ابـوتراب در بـیـنـمـان بـیـا پـسـر تـکـسـوارها علّامهها کم از پدرت حرف میزنند عـزلت نشین شـدنـد ولایت مـدارهـا برگرد تا که روضه بخوانیم دور هم از زینب و رقـیه و خلخال و خارها یابن الغـریب عـمـۀ مـظـلـومۀ تو را کـرب و بـلا زدنـد به جـان تو بارها آقـا شـنـیـدهایـم که جـدّت حـسـیـن را کـشـتـند عصر روز دهم نیزه دارها |